Schoolproject

Twaalf Mavo geschiedenis examenkandidaten van de RSGNOV uit Epe hebben zich op een bijzondere locatie voorbereid op hun laatste School Examen.

Het SE voor Mavo 4 beslaat de leerstof van de 19e en de 20e eeuw. Het laatste hoofdstuk behandelt de Koude Oorlog.

In het Artilleriemuseum van ’t Harde wisten de vrijwilligers veel over deze periode te vertellen. We zijn nu op de hoogte van allerlei schietend materieel. Daarvoor kregen we buiten een rondleiding en hebben we de tentoonstelling in het museum beleefd.

Als afsluiting hebben we gediscussieerd over de uitbreiding van de NAVO naar Oost-Europa en of het slim is, als de Oekraïne bij de NAVO mag komen.

Actueel en een beetje verontrustend is de vraag of de jeugd straks de dienstplicht moet gaan vervullen. Ga eens kijken bij het museum, alleen al het unieke terrein en de binnenkomst is een beleving op zich!!

 

Voorjaarsvakantie 2023

De Historische Collectie Korps Veldartillerie, (Nederlands Artillerie Museum) heeft ook tijdens de voorjaarsvakantie de deuren wijd openstaan voor u als bezoeker. U bent van harte welkom van maandag t/m vrijdag van 13.00 tot 17.00 uur.

Voor jong en oud is er veel te zien, veel te beleven.

De collectie is steeds aan het vernieuwen.

Er wordt hard gewerkt door alle vrijwilligers om de bezoeker, u, steeds is anders voor te schotelen.

Wees welkom op deze mooie en interessante lokatie zowel binnen als buiten.

 

 

 

Affuit

De affuiten die rondom de museumgebouwen staan zijn in een nieuw ‘jasje’ gestoken.

Een affuit is een onderstel om een geschut te vervoeren. Bij het vuren vormt de staart van de affuit het derde steunpunt.

Het kanon wordt gevormd door een buis, de inwendige ruimte van de buis heet ziel, de wand heet zielwand.

AMX

Niet alleen binnen is er een AMX nu ook buiten in de museumtuin te zien.

BART ROSENGARTEN BENOEMD TOT RIDDER IN DE ORDE VAN ORANJE NASSAU

Tijdens zijn laatste Algemene Ledenvergadering als voorzitter van onze vereniging heeft de Commissaris van de Koning van de provincie Overijssel Bart Rosengarten benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau voor zijn werkzaamheden als officier bij de Koninklijke Landmacht en zijn talloze vrijwilligers functies binnen ons Wapen. Naast de leden die de ALV bijwoonden waren tal van gasten en familieleden van Bart aanwezig. Onder de aanwezigen waren verder Plv Commandant Landstrijdkrachten en tevens oud-wapenoudste Genmaj Rob Jeulink en onze wapenoudste en tevens vice voorzitter van de VOA Genmaj Wilfred Rietdijk. Hieronder vindt u de integrale tekst uitgesproken door de CvK dhr Andries Heidema.

Beste mensen, mijnheer Rosengarten,

U wordt alom gerespecteerd en gewaardeerd. Zowel in uw werk bij Defensie als daarna in uw vrijwillige aan Defensie gerelateerde werkzaamheden. Kenmerkend is dat u weloverwogen opereert vanuit de inhoud, met oog voor mens en maatschappij. U slaat een brug tussen krijgsmacht en samenleving. En hoe belangrijk dat is, zien we nu in de praktijk. Zowel in uw werk als daarbuiten verbindt en inspireert u mensen. Ook in complexe situaties weet u draagvlak te creëren, koers te houden en resultaat te boeken.

Carrière Defensie U kunt terugzien op een zeer succesvolle carrière bij Defensie, waarin u op een overtuigende en gewetensvolle manier leiding gaf aan militaire eenheden en stafafdelingen binnen de artillerie en de defensieorganisatie. In uw werk kon u van hoog tot laag rekenen op respect, waardering en vertrouwen. Daarbij wil ik graag twee bijzondere wapenfeiten expliciet benoemen.

Missie SFOR Als chef Landoperations Stabilisation Force (SFOR) in het voormalig Joegoslavië was u de juiste man op de juiste plaats. U moest ervoor zorgen dat de situatie stabiliseerde, zodat Bosnische Moslims, Kroaten en Serviërs met elkaar verder konden na de oorlog. Een uiterst complexe en precaire missie waarbij zo’n 28.000 militairen betrokken waren.

Herstructurering Koninklijke Landmacht Met dank aan uw gezaghebbende en succesvolle optreden werd u direct daarna aangewezen als Projectofficier Herstructurering Koninklijke Landmacht. Met de opdracht de op één na grootste (politieke) bezuinigingsopgave binnen de landmacht te leiden en te realiseren (2004-2007). Ook hier toonde u zich een bruggenbouwende crisismanager die in zeer korte tijd een zeer complexe omgeving in kaart wist te brengen, wat uiteindelijk resulteerde in een gedragen oplossing. Zo’n 20.000 functies werden tegen het licht gehouden. Het ging daarbij niet alleen om parate eenheden, maar ook om opleidingscentra, staven, logistieke en ondersteunende eenheden en organisaties. Intussen is door de actuele ontwikkelingen het politieke inzicht veranderd en het tij gekeerd en moet Defensie weer op sterkte komen. Het kan haast niet anders, dan dat dit bij u een dubbel gevoel oproept.

Klachtencommissie Gezondheidszorg Landmacht Na u FLO werd u in 2008 voorzitter van de Klachtencommissie Gezondheidszorg Landmacht, die u met succes nieuw leven inblies. Vervolgens werd u voorzitter van een nieuwe centrale medische klachtencommissie voor de hele defensieorganisatie. U wist een professionele organisatie tot stand te brengen waar de menselijke maat leidend werd en onafhankelijkheid en het belang van de klager voorop stonden. U zorgde voor verbetering van de opleiding en positionering van klachtenfunctionarissen, stroomlijnde processen en maakte ze transparant. U zette de taak en het belang van de klachtencommissie op de agenda en in de spotlights. Dat komt niet alleen de klachtenbehandeling ten goede, maar ook de mentale en fysieke gezondheid van militairen.

Vereniging Officieren Artillerie (VOA) Als Voorzitter Vereniging Officieren Artillerie (VOA) bent u ook al 13 jaar het boegbeeld van deze ‘band of brothers’, waar het draait om onderlinge verbinding en vakmanschap. Met vernieuwende initiatieven lukt het u aspirant officieren te interesseren en de vereniging te verjongen. Bovendien verruimt u de korpsgeest door officieren van andere wapen- en dienstvakken aan te trekken en daarbij ook naar het buitenland te kijken. Door dit alles kreeg de vereniging een geweldige impuls en weer perspectief. Aan het voorzitterschap van de VOA is het lidmaatschap Wapentraditieraad Artillerie verbonden. Ook daar bent u een kartrekker als het gaat over het bedenken en beleidsmatig uitwerken van nieuwe ideeën.

VOA verenigingsorgaan Sinte Barbara groeide onder uw leiding uit tot hét spraakmakende magazine voor vuursteun en luchtverdediging in Nederland. Met de oprichting van stichting Artillery Business Club legde u de verbinding met het bedrijfsleven en een financieel fundament onder het magazine. Uw redactionele bijdragen blinken uit in militair-politiek-strategisch inzicht en sociaal-maatschappelijk engagement.

Cultuurhistorisch erfgoed artillerie U, mijnheer Rosengarten, draagt het cultuur-historisch erfgoed van de artillerie, het oudste korps van de Koninklijke Landmacht (1677), een warm hart toe. Als voorzitter van het Nederlands Artillerie Museum maakt u zich al ruim 10 jaar sterk voor het behoud van dit erfgoed. Door u in te zetten voor educatie, interactie en beleving wat het museum zo’n 10.000 bezoekers per jaar oplevert. U gaf het museum nieuw elan, investeerde in fondswerving en de restauratie van de vier 19e eeuwse paviljoens en zorgde voor professionalisering van de organisatie, zonder de sociale functie uit het oog te verliezen.

Uw sociaal-maatschappelijke betrokkenheid blijkt uit de oprichting van de stichting Veteranenhuis Artillerie ’t Harde waarvan u ook voorzitter bent. Het huis voorziet in een grote behoefte aan steun en kameraadschappelijke verbinding.

Onderscheiding

Mijnheer Rosengarten, ik rond af. Voor al uw vrijwillige intensieve, innovatieve en landelijk betekenisvolle verdiensten – tegen de achtergrond van uw onderscheidende carrière bij Defensie – mag ik u vandaag de onderscheiding Ridder in de Orde van Oranje-Nassau uitreiken.

Van harte gefeliciteerd!

KONINGSDAG 27 APRIL

Koningsdag 27 april is het museum gesloten voor publiek.

Maar wilt u zien wat deze vrijwilliger allemaal heeft gedaan met de Houwitser Type 105 mm M2A1 en de 1 tonner YA 126 dan bent u van harte welkom voor en na deze datum.

Wandeling over het ASK terrein

’T HARDE – In de rubriek ‘Wandeling van de week’ interviewt Dennis Dekker inspirerende mensen die iets over hun onderscheidende visie, eigenaardige passies of bijzondere dromen vertellen. Deze week loopt Dennis samen met Dolf Moesker (69) uit Hattem. Dolf wandelt veel. Zo is hij één van de Hattemers die talloze stadswandelingen geeft. Maar daarbij is hij vrijwilliger van het Nederlands Artilleriemuseum dat zich bevindt op de zogenaamde ‘Legerplaats bij Oldebroek’ (midden op de N309 tussen Epe en ’t Harde). Daar spreek ik met hem af. Waarom daar? “Ik was hier jarenlang werkzaam als commandant. Maar toen ik na 43 jaar stopte met werken, ben ik meteen door een oud-collega gevraagd als vrijwilliger van het museum.”

De belangrijkste reden waarom Dolf daar teruggevraagd is als vrijwilliger is ontegenzeglijk kennis. Hij weet enorm veel boeiende verhalen te vertellen. Over het terrein, over de gebouwen op het terrein, over de historische verzameling die in en rondom het museum te bewonderen is.

Daarom spreken we dus af bij de poort van deze legerplaats die ook wel Artillerie Schietkamp (ASK) genoemd wordt. Een poort waar alle bezoekers zich moeten aanmelden. Ook al kom je enkel eenmalig op het terrein, de medewerkers aldaar, moeten alles van je weten. En journalisten en tekstschrijvers zoals ik worden misschien wel extra nauwkeurig gemonitord en in de gaten gehouden.

Artillerie Monument

Na inschrijving krijg ik een bezoekerspas. Vervolgens rijd ik vanaf dit zogenoemde ‘benedenkamp’ achter Dolf aan die in zijn auto aan de andere zijde van de poort op me wacht. Als de slagboom opent, loodst hij me over het immense terrein. We passeren onder andere het indrukwekkende Artillerie Monument (waar op 4 mei altijd een ceremonie voor alle gevallenen plaatsvindt, red.) en komen uit op het ‘bovenkamp’. We parkeren pal naast het Nederlands Artilleriemuseum. Dolf begint meteen te vertellen als we de vier vertrekken van dit prachtige museum langs- en doorlopen. “Eerst even over deze legerplaats. Het ASK is de enige plek in Nederland die zo uitgestrekt is, dat hier nog volop geoefend kan worden. Tegenwoordig schieten kanonnen kilometers ver. Dan heb je dus kilometers ruimte nodig om te oefenen. Dat kan hier. Want je weet toch wat een echte artillerist zegt? ‘Schieten is mensenwerk en raak schieten is godenwerk’. Hahaha.”

In het begin sliepen hier vele soldaten in tenten, later kwamen er houten barakken en uiteindelijk werden er stenen gebouwen neergezet. “Zo is de Legerplaats bij Oldebroek ontstaan.” Wat tegenwoordig nog enkele specifieke oefeningen zijn? Dolf somt op. “Er wordt geschoten om te kijken of materiaal nog wel op orde is. Om de toekomstige artilleristen op te leiden en om hun vaardigheden te onderhouden. Dat alles wordt hier nog met regelmaat getest.”

Hessenweg van Doornspijk naar Wezep

We lopen over een brede verharde weg. “Dit is de Hessenweg. Oorspronkelijk was dit een handelsroute die Nederland met Duitsland verbond. Maar nu loopt deze weg van de ene kant van het terrein naar de andere kant van het terrein. Van Doornspijk naar Wezep. Aan de ene kant van de weg is de gemeente Epe, aan de andere kant de gemeente Oldebroek. Deze weg markeert de gemeentegrens.”

Dolf is één van de zeventig vrijwilligers die zich met het museum (en ook met het onlangs geopende Veteranenhuis) bezighouden. “Onderhoud van de gebouwen, rondleidingen geven, gastheer of gastvrouw zijn, we doen het allemaal zelf. We zijn een zeer gemotiveerde groep vrijwilligers die zich graag inzet om deze historische museale collectie te beheren en in stand te houden.” Zo zijn er vele verschillende kanonnen en andere indrukwekkende geschutopstellingen te zien. Soms zijn die wel eeuwen oud. Maar er staat ook veel jongere artillerie die bijvoorbeeld dienst deed op een schip. Alles is hier netjes verzameld en uitgesteld. En bij elk museumstuk waarmee men vroeger volop geschoten heeft, vertelt Dolf wel een verhaal. “Over schieten gesproken: zie je die grote witte mast daar? Eraan hangen twee rode tonnen. Als die hoog in de mast hangen, zoals nu, dan zegt dit dat er een schietoefening gaande is. Die ijzeren tonnen zijn ’s avonds verlicht. Om zeker te zijn dat iedereen ook dan nog goed kan zien dat we hier aan het oefenen zijn.”

‘Monumenten en Ornamenten op de ASK’

Tot 2015 had deze legerplaats een onderhoudsdienst waar Dolf als commandant de leiding over had. “We repareerden tanks, legervoertuigen, van alles wat, van klein tot groot. We deden dat voornamelijk zelf. We hadden erg veel kennis in eigen huis.”

Tegenwoordig is Dolf hier dus veel te vinden als vrijwilliger. Zo geeft hij vele rondleidingen aan gezelschappen. Ook werkte hij samen met een collega-vrijwilliger de afgelopen periode aan (de update van) een boekwerk waarin alle museumstukken en plekken nauwkeurig beschreven zijn. “Dat boekje heet ‘Monumenten en Ornamenten op het ASK’. Later dit jaar zal dat beschikbaar zijn. Het is bedoeld als bron van informatie voor onze rondleiders. Maar wellicht dat we het uiteindelijk ook te koop aanbieden in onze museumwinkel.”

Iets meer over dat museum. Het Nederlands Artilleriemuseum is verdeeld over vier gebouwen. In het eerste gebouw krijgen de bezoekers uitleg over het geschut tot ongeveer het jaar 1800. De periode van het buskruit wordt benoemd, er is geschut te zien uit de Romeinse tijd. In gebouwen 2 en 3 wordt de periode tot en met de Tweede Wereldoorlog gehandeld. In gebouw 4 komt de geschiedenis vanaf 1950 ( Nederlands-Indië, maar ook de operationele inzet in Irak, in Afghanistan en in Bosnië aan bod. “Enkele pronkstukken? Een 105 mm Houwitser M2A1, een 1-tonner van het VRC (vuurregeling centrum). Je kunt wel zeggen dat we hier een enorme collectie met historische waarde hebben.”

Vanaf de witte mast, lopen we richting een hek waar geweerschoten klinken en mitrailleurs ratelen. Diverse militairen doen er vandaag hun oefeningen. Her en der zijn rookpluimen te zien. Dolf wijst. “Zie daar het gebouw van onze eigen brandweerdienst. Die kan snel ingrijpen mocht dat nodig zijn. Er vinden nog wel eens wat brandjes plaats. Het is niet voor niets dat de heide hier zo goed groeit.”

De Woldberg, ook wel de Knobbel genoemd

We lopen terug en komen langs prachtige gebouwen die Onderofficierskantine en Officierspaviljoen heten. “Dat laatste gebouw waren eerst twee losse delen. Ertussen was het hoogste punt van dit terrein, de Woldberg (in de volksmond ook wel de Knobbel) genaamd. Daar stond een zogenaamde herkenningsmast. Toen in 1917 het middenstuk gebouwd is, was er meer ruimte gekomen voor kantoren van de staf. Een gedenkteken aan die herkenningsmast, zie je iets verder nog.” De Onderofficierskantine heet sinds 2001 de Wachtmeester Kruithofkantine, vervolgt hij. “Deze wachtmeester onderscheidde zich aan het begin van de oorlog door eigenhandig twee moderne Duitse tanks te vernietigen met een verouderde vuurmond. Een heldendaad. Dat zorgt uiteraard voor zo’n eervolle vermelding.”

Die eervolle vermeldingen zijn er natuurlijk wel meer te vinden. Elders op het terrein prijkt een gedenkzuil voor een kolonel (Gedenkzuil Van Essen, red.) die een meetinstrument ontwierp waarmee je kanonnen nauwkeurig in richting kon brengen, vertelt hij. Op een andere plek is een prieeltje vernoemd naar een majoor (A. de Jonge) die het voor de sloop heeft behoed en het samen met vele vrijwilligers in ere heeft hersteld. Het ronde huisje met een rieten dak maakt onderdeel uit van het museum en kan tegenwoordig gehuurd worden door gezelschappen. “Als je hier aan het brainstormen bent, dan heb je het mooiste uitzicht uit de regio. Als het helder weer is, kun je de hoogbouw van Zwolle zelfs zien.”

Bunkers

Op het terrein bevindt zich ook nog een bibliotheek/kenniscentrum. Daar lopen we naartoe. “Hier zijn vele oude boeken in te zien. Uiteraard moet dat wel in overleg met vrijwilligers zoals wij. Je moet hier echt een afspraak voor maken.” Intussen vertelt Dolf over het Pesthuis (een gebouwtje waar mensen met een besmettelijke ziekte verbleven) en laat hij een urinoir zien dat gebouwd is volgens de Hollandse Schoolstijl. Er zijn zo veel verhalen, Dolf vult de ene anekdote aan met een andere. Naast dat boekwerk en de rondleidingen is hij in Hattem erg druk met heel veel vrijwilligerswerk. Zoals de eerder genoemde stadswandelingen, maar bijvoorbeeld ook informatiebijeenkomsten over de Hattemse bunkers aan de Geldersedijk. Verder houdt hij zich bezig met de restauratie van enkele houten onderstellen (affuiten) van kanonnen die in Hattem opgesteld staan. Het lijkt wel of hij bijna geen sociaal leven heeft. Toch is niets minder waar. Dolf ruimt juist ook veel tijd in voor zijn gezin, voor zijn kinderen en kleinkinderen. “Je kunt niet op al die plekken tegelijk zijn. Daarom zijn we naarstig op zoek naar nieuwe vrijwilligers. Voor diverse functies. Ook als rondleider inderdaad. Op de site van het museum is daar veel meer over te lezen. Ik zal er alles aan doen om hen de komende periode zo goed mogelijk in te werken. Als ik even reclame mag maken? Dit museum is een erg interessante werkomgeving. Vrijwilligers krijgen hier te maken met vele facetten van de defensieomgeving met talloze interessante bezoekers. Of het nu kinderen zijn die met veel spanning hun verjaardag komen vieren, of scholen die hier een bezoek brengen of groepen militairen die vanuit allerlei disciplines hier naartoe komen. Dit museum is de moeite waard om te bezoeken. Maar het is zeker ook heel erg de moeite waard om je hier als vrijwilliger in te spannen.”

Sneeuw op ‘De Knobbel”

Lente en Voorjaar ineen!

De winterse aanblik geeft het nodige cachet aan de foto’s in de ‘Museumtuin’ van de historische collectie.

Binnen wordt er hard gewerkt om de verhaallijn van de Artillerie nog verder te complimenteren.

U als bezoeker heeft daar geen hinder van, zo kunt u onze vrijwilligers zien bouwen aan een rijk stuk verleden die voornamelijk met de Artillerie te maken heeft in allerlei omstandigheden en in allerlei landen. U bent na al die corona onderbrekingen van harte welkom!

Wat voor u als bezoeker een prettige bijkomstigheid is; Overal stijgen de prijzen maar niet bij de Historie Collectie! Onze entreeprijzen zijn het zelfde gebleven.

VERBOUW WERKZAAMHEDEN

 

In het museum (Historische Collectie Korps Veldartillerie) zit men niet stil, het museum was voor het publiek gedurende een lange tijd gesloten maar binnen werd/wordt er stevig geklust met een klein groepje vrijwilligers.
Inmiddels zijn we weer volledig geopend en is het publiek weer welkom! U kunt dan met eigen ogen zien hoe hard er gewerkt wordt.
De 105 mm Houwitser M2A1 is een paar meter opgeschoven waardoor er ruimte vrij kwam om de verhaallijn nog mooier uit te doen komen.
De 1 Tonner van het VRC (vuurregeling centrum) is (lijkt) in de muur te zijn geschoven. Tot in detail wordt alles nagebootst.
De moeite waard om weer eens een bezoekje af te leggen.

VERJAARDAGEN

WIJ ZIJN OOK WEER GEOPEND VOOR KINDERVERJAARDAGEN!